برگرفته از تاربرگ کژدم؛ http://kajdoum1.blogspot.de/2014/08/blog-post_27.html
حماس در نبردهای اخیر به پیروزی کامل رسید و «قدس شریف» را از دست «صهیونیست های پدرسوخته» آزاد کرد و قرار است که همهٔ یهودی ها از اسراییل خارج شوند و به خیابانهای لندن باز گردند (رهبر فرزانهٔ عالم و عالمیان آنها را ولگردهای خیابانهای لندن خطاب فرموده بودند).
قرار است که چند کیلومتر هم به محدودهٔ ماهیگیری مردم غزّه اضافه شود و حتی «یوگی و دوستانش» نیز می خواهند به غزّه بروند و «خرچنگ» بخورند و سرود ملّی «آفتاب مهتاب چه رنگه» را برای پیروزی حماس به صورت دسته جمعی بخوانند.
در این میان چند دماغ سوختهٔ بزرگ نصیب رژیم صفوی مسلک حاکم بر ایران و شیوخ قطر و ترک های عثمانی گردید و محور قدرتمند جدیدی که در یکی دو سال اخیر تشکیل شده بود (اسراییل – عربستان سعودی – مصر)؛ نخستین سیلی محکم را نیز به گوش های «قم – دوحه – آنکارا» بنوازند.
از طرف دیگر با اینکه «امام حسن بازی» توانسته است تقریباً تمامی اورانیوم غنی شده را به سنگ معدن تبدیل نماید؛ اما به خاطر «فشارهای داعشی»؛ قرار است که به موازات «پروژهٔ امام حسن»؛ پروژهٔ دیگری به نام «پروژهٔ امام زین العابدین بیمار» هم اجرا شود و مسافرت معاون وزیر امور خارجهٔ رژیم صفویان به ریاض نشانهٔ کلید خوردن «پروژهٔ امام بیمار و سجّاد» است و گویا رژیم صفویان قرار است که به «سجده های طولانی سیاسی» روی آورد.
زمانی که شعار «راه قدس از کربلا می گذرد» توسط «شیعیان کاسهٔ داغ تر از آش»؛ مطرح گردید؛ هرگز فکر چنین روزی را نمی کردند که این جاده دو طرفه است و «راه قم هم میتواند از کربلا و نجف بگذرد»؛ همان چیزی که اکنون به عنوان «خط قرمز توخالی» از طرف رژیم صفوی مطرح می گردد.
زمانی که خطر جدی کربلا و نجف را تهدید کند؛ باید مطمئن باشید که سر حکومت صفوی حاکم بر ایران؛ در جاهای دیگر چنان گرم خواهد شد که خطوط قرمزش را از نجف و کربلا به جاهای دیگر منتقل کند.
نقش آمریکا
استخوان بندی استراتژی آمریکا در رابطه با برخورد با «داعش» را «عملیات نظامی محدود و گزینشی» به نحوی که سود آن به جیب رژیم بشار اسد و حکومت صفوی حاکم بر ایران نرود؛ تشکیل می دهد و هرچند که عملیاتی کردن این استراتژی بسیار سخت است؛ اما مهم ترین هدفی که دنبال می کند؛ «درگیر شدن صفویان و علویان با سلفی جهادی ها به هزینهٔ خودشان» است. دخالت های احتمالی آمریکا در سوریه مشابه آنچه که در عراق شاهد آن بودیم؛ خواهد بود.
۱- امن نگاه داشتن نیروهایی که به عنوان گروههای میانه رو سوریه نامیده می شوند.
۲- محدود کردن جبهه های نبرد برای «داعش» و هدایت آنها به درگیر شدن با نیروهایی که از طرف روسیه و رژیم صفوی حاکم بر ایران؛ حمایت می شوند.
۳- اجازه دادن به جنگ فرسایشی و تحلیل نیروهای طرفهای درگیر در جنگ های فرقه ای.