ریشه ی شوم دانستن بوف (جغد)

برگه فرهنگ نژاده ایران کهن
‏
در نوشته های کهن ایران باستان؛ جغد را «هو مورو» می خواندند یعنی پرنده دانا.
بی گمان به یاد دارید که در کتاب داستان ها و چه بسا در کارتون ها نیز این پرنده عینک به چشم دارد و به دیگر جانوران پند و اندرز می دهد.
اما شومی جغد پس از ورود اعراب مسلمان(حمله مسلمانان) به ایران بر سر زبان ها افتاد چون خوراک این پرنده: موش و مار و مارمولک بود. در واقع غذای اعراب را جغدها می خوردند و می خورند و خواهند خورد پس برای همین است که عرب ها جغد را شوم می دانستند و می دانند.
در کتاب اوستا از جغد با نام اشوزشت یاد شده و جغد را فراری دهنده دیوها و پلیدی ها خوانده اند. و یا به سخنی دیگر جغد را به بهمن مرغ و مرغ زوبره و هومن مرغ و شب آویز(مرغ شب) خوانده اند.