زهر این زنبور برزیلی سلول های سرطانی را می کشد ولی به سلول های سالم آسیبی نمی رساند.

Brazilian Wasp Venom Kills Cancer Cells, But Not Healthy Cells; September 2, 2015; by Caroline Reid
http://www.iflscience.com/health-and-medicine/brazilian-wasp-venom-kills-cancer-cells-not-healthy-cells
{نمایی نزدیک از زنبور برزیلی}
زنبورها سهمی عادلانه از خبرهای بد روزنامه ها دارند. آنها نیش دردناکی دارند و به اندازه زنبورهای عسل برای ما مفید(یا جذاب) نیستند. با این همه، ممکن است زمانش رسیده باشد که آنها هم زیر نورافکن قرار گیرند: زهر آنها به سلول های سرطانی حمله می کند و در عین حال به سلول های سالم کاری ندارد.
زهر این زنبورکه سرطان را هدف می گیردMP1 یا (Polybia-MP1) نامیده می شود و تا بحال اینکه چگونه سلول های سرطانی را انتخاب و حذف می کند معلوم نشده است. مطابق با پژوهش جدیدی، این زهر از آرایه های ناهنجار چربی ها یا لیپیدها در پوسته هسته های سلول های سرطانی استفاده می کند. توزیع غیرعادی آنها نقاط ضعیفی ایجاد می کند که زهر با لیپیدها برهمکنش (تاثیر متقابل )داشته باشد که نهایتا به ایجاد سوراخ های بازی در پوسته هسته می انجامد. این سوراخ ها برای مولکول های حیاتی، نظیر پروتئین ها که سلول نمی تواند بدون آنها عمل کند،- آنقدر بزرگ هستند که شروع به نشت به بیرون کنند.
زنبوری که این زهر را تولید می کند Polybia paulista است. این زهر تا بحال با استفاده از دامنه وسیعی از تکنیک های تصویری، روی پوسته های سلول نمونه مورد آزمایش قرار گرفته است و نتایج این پژوهش در نشریه بیوفیزیکال منتشر شده است.

{این زنبور، Polybia paulista، که زهر حاوی MP1 را تولید می کند}

پال بیلز (Paul Beales)از دانشگاه لیدز و مولف همکار این پژوهش می گوید:«درمان های سرطانی که به ترکیب لیپید پوسته سلول حمله می کند دسته کاملا جدیدی از داروهای ضد سرطان هستند. این امر می تواند در توسعه درمان های ترکیبی جدید مفید باشد که در آن داروهای چندگانه همزمان برای درمان یک نوع سرطان مورد استفاده قرار می گیرند تا به بخش های مختلف سلول های سرطانی در یک زمان حمله کنند.»
در پوسته سلول های سالم، لایه درونی (که رو به درون سلول است)، فسفولیپید ها شامل PSیا (phosphatidylserine) و PE یا (phosphatidylethanolamine) قرار دارند. در این حال، در سلول های سرطانی، PS و PE در لایه ی بیرونی پوسته سلول قرار گرفته اند که رو به بیرون است.

برای آزمودن آثار گوناگون وجود PS و PE روی یک سلول، دانشمندان چگونگی برهمکنش(تاثیر متقابل)MP1 را با پوسته های سلولی نمونه را که با PS و PE پر شده بودند بررسی کردند. وجود هر فسفولیپید تاثیر مخربی بر سلول ها داشت. PS شانس اتصالMP1 به پوسته را از ضریب هفت به هشت افزایش داد. وجود PE اندازه ی سوراخ های ایجاد شده توسط MP1 را از ضریب بیست به سی افزایش داد.
جوا راجی ارو (João Ruggiero) از دانشگاه ایالتی سائوپولو و مولف همکار می گوید:« این سوراخ های بزرگ که فقط در چند ثانیه تشکیل می شوند آن قدر بزرگ هستند تا اجازه دهند مولکول های حیانی نظیر RNA و پروتئین ها به آسانی از سلول ها فرار کنند. افزایش چشمگیر نشت پذیر کردنی که توسط پپتید[1] در حضور PE فراهم می شود و ابعاد سوراخ ها یی که در این پوسته ها بوجود می اید شگفت آور بود.»
گام بعدی در این پژوهش، تطبیق توالی امینو اسید MP1 است تا مشخص شود چه چیزی این ویژگی های انتخابی را به آن می دهد و بعد تصحیح و پالودن آنهاست. بیلز می گوید:« درک مکانیزم عمل این پیتیدبه پژوهش های انتقالی برای ارزیابی بیشتر پتانسیل برای این پپتید برای بکارگیری در پزشکی کمک می کند که همان گونه که نشان داده شده که ئر مورد سلول های سرطانی و غیرسمی تا سلول های عادی در آزمایشگاه گزینشی عمل می کند، این پپتید پتانسیل آن را دارد که بی خطر باشد اما کار های بیشتری برای اثبات آن لازم است.
*********************
[1] پپتید: موبکول سبکی که از دو یا چند مولکول امینو اسید تشکیل شده است.