فرضیه وابستگی اهرام گیزه با صورت فلکی شکارچی

The Orion-Giza Correlation Theory;
August 31, 2015; Eben M. Atwater
http://interestingengineering.com/the-orion-giza-correlation-theory/
در سال 1983، رابرت بوول(Robert Bauval) یک مهندس مصری الاصل، با خانواده و دوستانش در عربستان سعودی چادر زده بود. یکی از دوستانش به ستاره های کمربند در صورت فلکی شکارچی اشاره کرد و در مورد اینکه چطور یکی از آن سه تا ستاره کمی از دوتای دیگر فاصله دارد اظهار نظری کرد. بوول به زاویه ی تقریبا 38 درجه نگاهی کرد و فکری به نظرش رسید، در چشم ذهنی خود بخاطر آورد که راستا و فضای ستاره های بالای سرش با اهرام مصری در گیزه هماهنگی دارد. شش سال بعد، او نسخه ی پالوده ای از یافته هایش را در نشریه ای بنام مباحث مصر شناسی(Discussions in Egyptology) منتشر ساخت و نظریه همبستگی صورت فلکی شکارچی-گیزه متولد شد.

محتوای بنیادی کار بوول این است که این همراستایی عمدی است، سازندگانِ کهن گیزه از آنچه که در نقطه معینی در آن زمان، حدود 12000 سال پیش می دیدند تقلید کردند، در واقع، آنها این اهرام را بعنوان نوعی نقشه ستاره ای ساختند. این فرضیه مایه ی استدلال های مشابه و کتاب ها و پژوهش های بیشماری توسط بوول، موافقان و معاصران وی شد. نظریه اولیه بشیوه ای قابل توجه گسترش یافته و با قیاس منطقی به جایی رسید که ابوالهول نمادی از صورت فلکی اسد(شیر) است و اینکه راستای کلی اهرام، ابوالهول و رودخانه نیل بطور دقیق با صورت فلکی شکارچی، اسد و راه شیری تطبیق داده شده است. مطابق با راهنمای ضروری اکسفورد در مورد استوره شناسی مصری، صورت فلکی شکارچی با اوزیریس، ایزد تولد مجدد و زندگی پس از مرگ مرتبط است بنابراین همبستگی بین هرم و صورت فلکی بطور کلی غریب نیست.

با چندگام غول آسا بیشتر در بسط این نظریه، برخی نظریه های دیگر مدعی شدند که اهرام تیه تای کان(Teotihuacan) در مکزیک و اهرام سی ان(Xi’an) در چین همگی در راستای مشابهی هستند و هنگامی که نقشه آنها در سرتاسر جهان ترسیم می شود باز هم در راستای یکدیگر بشکل مشابهی قرار می گیرند. این گمانه زنی گسترده، و صراحتا بسیار شگفت انگیز است که « چگونه این سه تمدن باستانی که هر گز با یکدیگر تماسی نداشته اند تو انسته اند این ساختارهای جذاب را طراحی، مهندسی کرده و بسازند که (تصادفا) در راستای ستاره ای کمربند شکارچی باشند.

هر یک از این ها را در گوگل جسجو کنید و می بینید که چگونه این «راز» در کمی بیش از سی سال ریشه دوانده است. همانند بسیاری از این نظریه های به اصطلاح فضانوردان باستانی، پشیتبانان اصلی نظریه همبستگی صورت فلکی شکارچی، شامل بوول و تنی چند از مولفان همکارش، بطور ضمنی اشاره دارند یا حتی بطور مستقیم مدعی هستند که این دانش؛ این توانمندی بطرزی اجتناب ناپذیر دلالت به حضور تمدنی پیشرو دارد که مردمان باستان را از دانش ویژه ای بهره مند ساخته پیش از آنگه برای همیشه ناپدید شود. همانند اشکال روی دشت های نزکا( Nazca) در پرو، این نظریه پردازان مدعی هستند که چیزی کمتر از الهام از سوی یک هوش برتر نمی توانسته این اهرام را بدین گونه که هستند همراستا نماید.

دو ستاره شناس مهم ادکروپ(Ed Krupp) از رصد خانه گریفیث(Griffith) و آنتونی فیرال(Anthony Fairall) از دانشگاه کیپ تاون از آنچه که می خواندند و می شنیدند ناامید شدند. برای تعیین کردن آنچه که معتقد بودند راستای واقعی کمربند صورت فلکی شکارچی در زمان ساختن اهرام بوده است از تجهیزات سیاره نما(planetarium) استفاده کردند، آنها یک زاویه کاملا تیزتری از 38 درجه ای را محاسبه کردند که بوول و گروهش مدعی آن بودند – آنها یک مردودی در حدود 47 تا 50 درجه انحراف در زمان مورد نظر ارائه دادند. این تکذیبیه به توفانی از اتهام و اتهام متقابل بین دو طرف منجر شدکه هنوز حل و فصل نشده است. البته هر طرف معتقد است که درست می گوید و هیچکدام احتمال نمی دهند در این رقابت، از عقیده خود جانبداری بی دلیل کنند.
جریان اصلی مصرشناسان و زمین شناسان عمدتا تمایل دارند چنین مباحثی نظیر نظریه همبستگی صورت فلکی شکارچی را نادیده بگیرند؛ هنگامی که تحت فشار قرار گیرند آن را بصورت «یک فرضیه شبه علمی و شبه باستان شناسانه» و بدتر از آن معرفی می کنند. همان گونه این تارنویس اذعان می دارد. دانشمندان نیازمند دلایل و داده های تجربی برای پشتیبانی از این ادعاهایی به این بزرگی هستند. همان گونه که در باره تمامی چیزهای بحث برانگیز، پیش از آنکه عقیده ای شکل گیرد لازم است به هر دو سوی موضوع نگاهی انداخت؛ و بنظر می رسد این فرصت مناسبی است که اصل تیغ اوکام(Occam’s razor)* بکار برده شود.
**************************
* (Occam’s razor)، اصلی در حل مساله که توسط ویلیام اوکام توصیه شده است که بیان می دارد میان فرضیه های رقیب که بخوبی پیش بینی می کنند، آن فرضیه ای که فرض های کمتری را برای اثبات خود دارد باید انتخاب شود. شاید سایر راه حل های پیچیده تر در نهایت پیش بینی های بهتری را بدست دهند اما در شرایط فقدان تفاوت در توانمندی برای پیش بینی-هر قدر تعداد فرض ها کمتر باشد بهتر است.