آیا کروات ها ایرانی هستند؟

از برگه Bijan Zandbiglari‎‏ ‏فیسبوک

پژوهشگر انگلیس، نوئل مالکوم در کتاب خود به اسم «تاریخچه مختصر بوسنی» مطالعه ذی قیمتی در مورد روابط ایرانیان و گذشته اقوام یوگسلاوی سابق انجام داده است. وی در این کتاب می نویسد: «واژه کراوات، یا هراوات (Hravat) در زبان صربی» ریشه در این زبان ندارد. این واژه از شبیه به نامی ایرانی است که که در لوحی سنگی در ناحیه یونانی نشین جنوب روسیه یافته شده است. ریشه آن نام، خراوات(Khoravat) در اوستا به معنای «دوستانه» است.مطالعات تاریخی نشان می دهد که نژاد فعلی کرواسی، کروات ها، از ۱۷۰۰ سال پیش شروع به مهاجرات از سرزمین مادریشان، ایران به سمت کرواسی، صربستان و بوسنی مهاجرت نموده اند. احتمالاً علت این مهاجرت سرکوب مومنین به آیین مانوی در دوران ساسانیان بوده است. بر مبنای اسناد قدیمی، اقوام صرب و کروات دارای اصلیت ایرانی هستند که بعدها به اقوام اسلاو ملحق شده اند. نوئل مالکوم معتقد است که تئوری های جدید در این زمینه با شواهد تاریخی مطابقت دارد. برخی از تئوریسین های ملی گرای کروات، ترجیح می دهند که اصلیت خود را با ایرانیان مرتبط سازند تا همسایگان اسلاو خود. چنین تئوری هایی خصوصاً در زمان جنگ جهانی دوم ، در هنگامی که نژاد ایرانیان در طبقه بندی نژادها از سوی آلمانیان بالاتر از نژاد اسلاو قرار گرفت، تقویت شد. هرچند بر طبق نظر مالکوم ، هم کروات ها و هم صرب ها مهاجرینی از ایران بوده اند که تقریباً به صورت همزمان از ایران به بالکان مهاجرت کرده اند. یک نکته کاملاً مشخص است: مهاجرین اولیه برای آنکه از سایر اقوام آن ناحیه تمیز داده شوند خود را «خراوات» یا همان کروات می نامیده اند. همچنین این مهاجران ایرانی تبار، برای آنکه وجه تمایز خود را از نشان دهند، دستمالی بدور گردنشان می بستند، چیزی که بعدها محبوبیتی جهانی یافت و به کراوات مشهور گشت. در سال ۱۶۵۶ ، لویی چهاردهم، هنگی از داوطلبان کروات را در ارتش خود تشکیل داد. اعضای این هنگ، به رسم پیشینیان خود، دستمالی ابریشمین را بدور گردن خود می بستند که در انتهای آن گره ای داشت. همچنین این دستمال برای بستن زخم مجروحین مورد استفاده قرار می گرفت. از آن به بعد این حمایل ابریشمی به عنوان بخشی از زیور نظامی در ارتش فرانسه پذیرفته شد و واژه a la croate وارد زبان فرانسه گشت. ۱۷۰ سال بعد بستن کراوات به گردن رسمی جهان شمول گردید.

کراوات: در فرهنگ­ های انگلیسی و فرانسه می­نویسند که واژه ­ی «کراوات» از نیمه­ ی دوم قرن هفدهم در زبان فرانسه رواج گرفته است؛ چون سربازان کروآت (اهل کرواسی) که در هنگ پادشاهی کروات در زمان «لویی چهاردهم» بودند دستمال گردن می ­بستند و این رسم از آن دوره آغاز یافته است.
برای همین مردم فرانسه دستمال گردن را از روی نام این سربازان، «کراوات» نام نهادن !
پس واژه­ ی «کراوات» و رسم بستن آن پیشینه­ ی کلاسیک (یونانی و لاتین) ندارد و به همین سبب بوده که اروپاییان «ریشه­ ی عامیانه» برای آن ساخته و آن را به سربازان کروات نسبت داده­ اند.
در اوستا (وندیداد فرگرد ۱۴ بند ۹) دوازده چیز را که مرد جنگی به آن­ها نیازمند است نام می­ب رد و می­گوید :
«… هفتم زره، هشتم کـُئـِرس ، …»
این واژه از ریشه­ ی کـُـئـِرت است و در برابر آن در پهلوی «گریوپان» آمده است و در شرح آن می­گویند که «کُئرت» به زره بسته می­ شود.

با یک نگاه به نگاره­ای که در تخت جمشید کنده شده (شکل ۱) و به نظر «هرتسفلد» که آن را در Iran in the Ancient East fig. ۴۰۲ آورده است؛ پاپک پدر اردشیر است که رخت مادی بر تن دارد. به خوبی روشن می­ شود که «کئرت» کدام است و واژه­ ی کراوات از کجا گرفته شده است.