نیکلا تسلا، یوفو، ضدجاذبه، فرا زمینی ها

Nikola Tesla : 10 July 1856 – 7 January 1943 ، مخترع، مهندس الکترونیک، مهندس مکانیک، فیزیکیدان و آینده نگر مشهور

بنظر می رسد هر گاه کسی درباره تسلا سخن می گوید شما نمی توانید اظهار شگفتی نکنید که چگونه ممکن است در کتب تاریخی به فردی مانند تسلا بی توجهی شده است. یعنی چرا کسی همانند تسلا از حافظه تاریخی زدوده شده است؟ چرا میراثِ او از جامعه بیرون رانده شده است؟
تسلا فردی بسیار فراتر از زمانه خود بود و اختراعات بی شمارش شاهدی بر این است که این فرد در واقع باورنکردنی ترین مخترعی بود که تا بحال روی زمین زیسته است. اگر برای او نبود ابداعاتی نظیرگوشی های هوشمند، رادیو، ابزارهای کنترل از راه دور و نظایر آن ممکن بود چیزهایی ناشناخته برای ما باشند.
اما به غیر از این مفاهیم «قراردادی»، تسلا واقعا چندین مورد داشت که بنظر می رسید مستقیم از متنِ یک فیلم علمی تخیلی آمده اند. یوفوها، ضدجاذبه و فرا زمینی ها برای تسلا ناآشنا نبودند و حتی مدعی بود که در حین کار روی یکی از پروژه هایش با موجوداتی غیر زمینی تماس داشته است.

مغزِ من، در جهان، فقط یک گیرنده است و هسته ای مرکزی وجود دارد که «ما» از آن دانسته ها، قدرت و الهام خود را بدست می آوریم. وانمود نمی کنم که در رازهای این هسته مرکزی نفوذ کرده ام اما می دانم وجود دارد. نیکلا تسلا

تسلا درباره چیزهای بزرگی تحقیق می کرد، فناوری هایی که امروزه بیشتر دانشمندان نمی توانند حتی تصورش را بکنند. در 1928، تسلا امتیاز اختراعی دیگر را به ثبت رساند: شماره 1655144: یک ماشینِ پرنده که هم شبیه هلی کوپتر بود و هم شبیه هواپیما. پیش از مرگش، تسلا نقشه هایی برای یک سیستم پیشران برای این شناورِ هواییش تهیه کرده بود. او آن را «فضا رو» (“SPACE DRIVE”) یا سیستم پیشرانِ ضدمیدان الکترومغناطیسی نامیده بود. جالب است که طبق نظر ویلیام ار لین(William R. Lyne) در فیزیک اثیری پنهان ( “Occult Ether Physics”) در کنفراسی که تسلا در انیستیتو رفاه مهاجران(Migrant Welfare Institute) در 12 می 1938 شرکت کرده بود او درباره نظریه دینامیک جاذبه سخنرانی کرده بود. تسلا رازهایی برای ابداع یک وسیله نقلیه بی نقص کشف کرده بود که می توانست انسان ها را به فضاببرد که ساختنش نسبتا ارزان بود و یک سیستم پیشران داست که از سوخت استفاده نمی کرد. تسلا شیوه ای برای تحت کنترل در آوردنِ انرژی نامحدود کشف کرده بود که مدعی بود همه جا در پیرامون هست. وظیفه ما تحت کنترل در آوردن این انرژی است و تسلا می دانست چگونه این کار را بکند.
« من این کار را با تمامی جزییات انجام داده ام و امیدوارم خیلی زود آن را به دنیا عرضه کنم. این کار، دلایل وجود این نیرو ، حرکات اجرام بزرگ را تحت نفوذش بخوبی تشریح می نماید و نقطه پایانی بر تفکرات بیهوده و فرضیه های نادرست نظیر فرضیه فضای خمیده می گذارد. فقط موجودیتِ یک نیروی جوش برای حرکاتِ اجرام آنطور که مشاهده می شوند و فرضیه آن، خمیدگی فضا را رد می کند. همه متون در این باره بیهوده هستند و فراموش خواهند شد. همینطور تمامی تلاش هایی که کارکرد جهان را توصیف می کند بدون شناختی از وجود اثیر و کار غیرقابل صرف نظر کردن آن در این پدیده، بیهوده هستند.»
تسلا کشف کردکه سطح انتشار الکترواستاتیک یک رسانا همیشه در سطحی متمرکز است که خمیده است یا جایی که لبه ای دارد. هر قدر این خمیدگی یا گوشه بیشتر باشد غلظت بالاتری از تششع الکترونی نیز خواهد بود. همچنین تسلا خاطر نشان کرد که یک بار الکترواستاتیکی بیشتر بالای سطح یک رسانا جریان دارد تا اینکه در داخل آن جریان داشته باشد. این پدیده که توسط توسط مایکل فارادی کشف شد، اثر فارادی یا اثر پوستی نامیده می شود.
این اثر همچنین قفس فارادی را تشریح می کند که در آزمایشگاه های تحقیقاتی که از ولتاژ بالا استفاده می کنند برای محافظت از انسان و تجهیزات حساس به جریان الکتریکی بکار می رود.
طبق گزارش های یوفو، درون این «وسایل نقلیه» دارای کانال های مدور یا ستون هایی است که از مرکز این شناورمی گذرد. اینها بعنوان یک اَبَرساختار برای باقی شیئی قرص مانند بکار می رود و ولتاژبالا و یک بوبین با فرکانس بالا را حمل می کند. تصور می شد که یک ترنسفورماتور همنوا باشد که بار الکترواستاتیک و الکترومغناطیسی به شناور و پلاریته اش می دهد. بوبین داخل شناور چیزی است که امروزه ما آن را بعنوان بوبین تسلا می شناسیم که در 1891 توسط تسلا ابداع شد.

نیکلا تسلا گفت:» بین پیشرفت و فناوری تفاوتی هست، پیشرفت به نوع بشر سود می رساند. فناوری الزاما چنین نمی کند.»

فرازمینی ها، تسلا و نخستین بشقاب پرنده دست سازِ بشر
یک شب زمانی که در آزمایشگاه تنها بود تسلا چیزی را مشاهده کرد که محتاطانه بعنوان عملیات الکتریکی می نامید و بطور قطعی سیگنال های هوشمندانه بودند. این تغییرات در فواصل منظم اتفاق می افتاد و با چنان طرح روشنی از اعداد و نظمی که ردیابی آنها را نمی شد به هیچ علتی که در آن زمان برای او شناخته شده بود مرتبط کرد.
این رویداد، نخستین بار از چندین مورد مشابه بود که تسلا به آن چیزی برخورد که احساس می کرد سیگنال های هوشمند از فضا هستند. در آن زمان، دانشمندان برجسته حدس می زدند که مریخ می تواند یک پناهگاه احتمالی برای زندگی هوشمند در سامانه خورشیدی ما باشد و تسلا در ابتدا فکر کرد که منشاء این سیگنال ها از سیاره سرخ است.
در بهار کلرادو، تسلا این سیگنال های رادیویی را رهگیری کرد که با سرعتی باورنکردنی در رسانه ها پخش شد. تسلا سیگنال هایی غیرعادی از گیرنده خود مشاهده کرد؛ تسلا نتیجه گیری کرد که این سیگنال ها ممکن است واقعا سیگنال هایی باشند که منشاء آنها جایی در فضا است. او در نامه ای به روزنامه نگار جولیان هاثورن (Julian Hawthorne)در فیلادلفیای امریکای شکالی در هشتم دسامبر 1899، وجود این سیگنال ها را متذکر شد و در نامه دیگری در دسامبر 1900 به جامعه صلیب سرخ درباره «کشف احتمالی در قرن جدید» که در ان به پیام هایی «از دنیای دیگر» اشاره کرد که خوانده می شود «1…2…3»
اما تسلا تنها کسی نبود که این سیگنال های اسرارآمیز را رهگیری کرده بود. گوگ لیل مو مارکونی، نخستین مارکیز مارکونی یک مخترع ایتالیایی و مهندسی الکترونیک که برای کار پیشگامانه اش روی ارسال پیام رادیویی برای فواصل دور و برای قانون مارکونی و سیستم رادیوتلگراف معروف بود. گوگ لیل مو مارکونی نیز این سیگنال های رسیده از فضا را چند سال بعد از تسلا رهگیری کرده بود؛ پژوهشگران معتقدند که تسلا و مارکونی سیگنال های مشابهی را دریافت کرده بودند.

یوفوی بی نقص: ساخته شده توسط تسلا
شیوه های مورد استفاده در طراحی بشقاب پرنده مطابق با توصیفاتی از کسانی است که مدعی هستند که درون یوفو را دیده اند: با یک خازن قرص مانند در اندازه ای که رانش کافی برای پرواز تامین می کنددر حالی که خازن های کوچکتر اجازه می دهند جهت بشقاب پرنده تحت کنترل باشد که او به آن یک سیستم پایدارسازی ژیروسکوپی و یک کنترل«رانش» الکتریکی نیز افزود. و اگر همه اینها کفایت نمی کرد بشقاب پرنده ی تسلا بیشتر داشت؛ فضای درونی سفینه با صفحات مسطح و دوربین های ویدئویی بیرونی برای نقاط کور خلبان تجهیز شده بود.
یوفوهای تسلا چشم داشتند و این چشمان از عدسی های الکترواپتیکال ساخته شده بود که بصورت ربع دایره هایی قرار گرفته بودند و به خلبان اجازه می دادند همه چیز را ببیند. صفحه های نمایش و مونیتورها روی یک کنسول کنترل قرار داشتند که مرورگر بتواند تمامی مناطق پیرامون سفینه را مشاهده نماید و اختراع باورنکردنی تسلا شامل عدسی های بزرگ کننده ای بود که می شد بدون تغییر دادن موقعیتشان مورد استفاده قرار گیرند در اساس این یک شناور هوایی بود که بطور باورنکردنی به خوبی طراحی شده بود، سفینه ای که واقعا می توانستیم امروزه آن را بسازیم. یا پیش از این آن را ساخته ایم؟ چه بر سراین اختراع آمد؟ چرا ما با این ابداع باورنکردنی تسلا در فضا پرواز نمی کنیم؟