شورای روابط خارجی (CFR: Council on Foreign Relations)
گروه میزگرد در ایالات متحده امریکا که به عنوان «شورای روابط خارجی» معروف شد.
شورای روابط خارجی، بازوی توسعه نخبگان حاکم در ایالات متحده امریکاست. بیشترِ سیاستمداران، شخصیت های دانشگاهی و رسانه ای با نفوذ در ان عضویت دارند و از نفوذش برای ترویج نظم جدید جهانی در زندگی امریکایی بهره می برد.
شورای روابط خارجی(CFR) همچنین بعنوان مجلس پرت (Pratt House) هم معروف است. CFR در ابتدا توسط جی مورگان ریاست می شد و بعدها توسط راکفلرها، و قدرتمندترین گروه در امریکای امروز است. حتی قدرتمندتر از حکومت فدرال زیرا تقریبا تمامی مناصب کلیدی در حکومت توسط اعضایش اشغال شده است. بعبارت دیگر شواری روابط خارجی، حکومت ایالات متحده امریکاست.
اعضای شورای روابط خارجی، هم آژانس حکومت و هم منابع خبری «خصوصی-صنعت» را کنترل می کنند. اعضای گروه میزگرد در ملل مختلف نیز منابع خبری در کشورهای خودشان را کنترل می کنند. ماشین تبلیغاتی شورای روابط خارجی اذهان شهروندان امریکایی را کنترل می کند تا آرایی را بپذیرند که گروه های میز گرد تلاش دارند در دنیا انجام دهند. اعضای شورای روابط خارجی در یک کمیته خاص کار می کنند که «گروه ویژه» نامیده می شودو از طریق یک زیرساختار مخفی بین حکومتی گسترده که «تیم سری» نامیده می شود این آرا را در ایالات متحده فرموله می کند.
سایر شاخه ها عبارتند از :
انیستیتو سلطنتی امور بین الملل The Royal Institute of International Affairs
شورای ارتباطات خارجی Council on Foreign Relations
انیستیتو کانادایی امور بین الملل Canadian Institute of International Affairs
انیستیتو استرالیایی امور بین الملل Australian Institute of International Affairs
انیستیتو نیوزیلندی امور بین الملل New Zealand Institute of International Affairs
انیستیتو دانمارکی امور بین الملل Danish Institute of International Affairs
انیستیتو امور بین الملل ژاپن Japan Institute of International Affairs
انیستیتو روابط بین المللی، پراگ Institute of International Relations, Prague
انیستیتو امور بین الملل، ایتالیا Institute of International Affairs, Italy
انیستیتو سوئدی امور بین الملل Swedish Institute of International Affairs
انیستیتو روابط بین الملل هلند Netherlands Institute of International Relations
انیستیتو نروژی روابط بین الملل Norwegian Institute of International Affairs
انیستیتو امور بین الملل افریقای جنوبی South African Institute of International Affairs
انیستیتو امور بین الملل پراگ Institute of International Relations Prague
انیستیتو امور بین الملل اتریش Austrian Institute for International Affairs
انیستیتو فنلاندی امور بین الملل Finnish Institute of International Affairs
انیستیتو چینی امور بین الملل Chinese Institute for International Studies
انیستیتو رئال مطالعات استراتژیک بین الملل الکانو The Real Instituto Elcano de Estudios Internacionales y Estrategicos
شورای روابط خارجی شیکاگو The Chicago Council on Foreign Relations
هیات استراتژیک روانی ا. ک.ا. هیات هماهنگی عملیات ا.ک.ا. گروه ویژه The Psychological Strategy Board a.k.a. The Operations Coordination Board a.k.a. The Special Group
روز بیستم ژوئن 1951 ترومن دستورالعمل بنیادگذاری هیات استراتژیک روانی را امضا کرد.
دستورالعمل به
وزیر خارجه
وزیر دفاع
مدیر سازمان مرکزی اطلاعات(سیا)
منظور از این دستورالعمل دادن اختیارات و میسر ساختنِ برنامه ریزی، هماهنگی و اجرای موثرتر در چارچوب خط مشی های ملی مصوب، عملیات روانی است. بدینوسیله یک هیات استراتژیک روانی مسوول پایه گذاری می شود تا در حدود اهداف و شرایط این دستوالعمل برای فرموله کردن و انتشار مقررات، بعنوان دستورالعمل راهنمای دپارتمان ها و آژانس های مسوول برای عملیات روانی درباره اهداف روانی ملی فراگیر، خط مشی ها و برنامه ها و برای هماهنگی و ارزشیابی تلاش های روانی ملی می باشد.
این هیات به شورای امنیت ملی درباره فعالیت های هیات و ارزشیابی آن از عملیات روانی ملی گزارش می دهد که شامل اجرای اهداف، خط مشی ها و برنامه های مصوب توسط دپارتمان ها و اژانس های مرتبط خواهد بود. این هیات متشکل است از:
الف) معاون وزیر خارجه، قائم مقام وزیر دفاع و مدیر سازمان مرکزی اطلاعات(سیا)، یا در غیاب آنها، منتخبان مناسب آنها
ب) یک نماینده مناسب از روسای هر دپارتمان یا آژانس مشابه دیگر که ممکن است گاه گاهی توس طاین هیات تعیین شود
این هیات باید یکی از اعضای خود را بعنوان رییس تعیین کند. نماینده ای از ستاد عالی مشترک باید بعنوان مشاور نظامی اصلی آن در نشست ها شرکت کند تا این هیات بتواند مطمئن شود که اهداف، خط مشی ها و برنامه ها با برنامه های عملیات نظامی مصوب مرتبط باشد.
مدیر و طراح:
هیات استراتژیک روانی، گوردون گری بود
هنری کیسینجر مشاور گری بود
کیسینجر همچنین بعنوان مشاور در استخدام خانواده راکفلر بود
گری، کیسینجر و راکفلر اعضای شورای روابط خارجی بودند
گری در زمان ترومن، ازنهاور، کندی، جانسون، نیکسون و فورد در سمت های اجرایی خدمت می کرد.
گوردون گری وارثِ ثروت دخانیات ار. جی. رینولدز و رییس دانشگاه کارولینای شمالی بود.
گری یک متخصص رسانه های چاپی و رادیوتلویزیونی بود
گری ابزاری بود در حفظ بی اطلاعی گزینش کنندگان بی خبر از دستورالعمل اجرایی ریاست جمهوری 10483 که جایگزین هیات استراتژیک روانی با هیات هماهنگ کننده عملیات.
هیات هماهنگی عملیات متشکل بود از:
1) معاون وزیر خارجه که باید نماینده وزیر خارجه و ریاست هیات باشد
2) قائم مقام وزیر دفاع که باید نماینده وزیر دفاع باشد
3) مدیر اداره عملیات خارجی
4) مدیر سازمان مرکزی اطلاعات
5) نماینده ای از ریاست جمهوری که تسوط رییس جمهور منصوب می شود
6) معاون وزیر با مقام متناظر از هر آژانس ریاست جمهوری که مسوولیت اجرای خط مشی امنیت ملی را بعهده دارد
7) معاون ویژه رییس جمهور برای امور امنیت ملی
8) مدیر آژانس اطلاعات ایالات متحده
نوزدهم فوریه 1961، جان اف. کندی بیانیه ای برای انحلال هیات هماهنگی عملیات صادر کرد
هیچ رییس جمهوری تا بحال دستور اجرایی گروه ویژه را ننوشته یا امضا نکرده است. هیچ رییس جمهوری راهی نداشته تا گروه ویژه را منحل نماید. گروه ویژه، با دستور العمل اجرایی تاسیس نشده این گروه خودش، خودش را بناید گذاشته است. این اتفاقی نیست. این غیرقانونی است. زمانی که کندی کشته شد هیات هماهنگی عملیات، گروه ویژه بدون نماینده منصوب ریاست جمهوری بطور عادی عمل می کرده است.
گروه ویژه تا امروز زنده است و بخوبی کار می کند. این گروه عبارت است از:
وزیر خارجه
وزیر دافع
مدیر سیا
موساد(انیستیتو اطلاعات و عملیات ویژه)، اسراییل
هیچ یک از مقامات بالا انتخاب نمی شوند
تنها راه انحلال این کمیته خاص انحلال این سازمانهاست:
وزارت دفاع
سازمان اطلاعات مرکزی
وزارت خارجه
موساد(انیستیتو اطلاعات و عملیات خاص)، اسراییل
رییس جمهور کلینتون، وزیر خارج وارن کریستوفر و مدیر سیا جان دوج و مدیر سابق سیا جیمز وولزلی عضو شورای روابط خارجی بودند. لس اسپین وزیر دفاع پیش از ویلیام پری نیز عضو شورای روابط خارجی بودند.
روسای ستاد مشترک عملیات روانی (psychological operations (PSYOPS)) را بصورت موارد زیر تعریف کرده اند»
«شامل جنگ روانی و بعلاوه شامل تمامی اقدامات طرح ریزی شده سیاسی، نظامی، اقتصادی و ایدئولوژیک و اجرای آنها برای ایجاد احساسات، رویکرد و رفتار خنثی یا دوستانه گروه های خارجی جهت نیل به اهداف ملی.» پیشنهاد دیگر «توسعه فرضیه «عملیات روانی استراتژیک» همانگونه که برای تاثیر گذاری و شکل دهی قدرت تصمیم سازان برای حکومت یا کنترل پیروان خودشان.»
اعضای شورای روابط خارجی در
وزارت خارجه
شورای امنیت ملی
آژانس اطلاعات مرکزی
وزارت دفاع
موساد(انیستیتو اطلاعات و عملیات خاص)، اسراییل
شورای روابط خارجی به کنترل زندگی های مردم اطریق عملیات روانی-سیاسی بخوبی طرح ریزی شده، ادامه می دهد. این عملیات روانی، با ساختن دنیاهای واقعیِ دروغین زمان حال را از شهروندان می رباید. این دنیاهای واقعی دروغین برای این ساخته می شوند تا عموم مردم را برای اقداماتی فریب دهند که درجهت منافعشان نیست بلکه در جهت منافع یک گروه از فاشیست های زیرکی است که قصد دارند یک نظم جهانی تحت کنترل خودشان ایجاد کنند.
کمیسیون سه جانبه
کمیسیون سه جانبه در 1973 بنیاد نهاده شد. بنیانگزار آن و فرشته مالی اولیه، سرمایه گذار بین المللی ، دیوید راکفلر ریییس دیرپایِ بانک چیس منهتن بود که تحت کنترل خانواده راکفلر است و ارباب بی چون و چرای امپراتوری شرکت فراملیتی و جهانی خانواده اش.
ایده راکفلر برای بنیانگذاری کمیسیون پس از آن بوجود آمد که او کتابی با عنوان «بین دو عصر» نوشته دانشورِ تشکیلات، پرفسور زبیگنیو برزه زینسکی(Brzezinski) از دانشگاه کلمبیا خواند.
در کتابش برزه زینسکی یک اتحاد گسترده بین امریمای شمالی، اروپا و ژاپن پیشنهاد کرده بود. طبق نظر بزه زیسنکی، تغییرات در دنیای نوین این اتحاد را ضروری کرده بود.
برزه زینسکی در جای دیگر نوشت:« ممکن است در برابر این ایده مقاومت شود که سیستم امریکای ناچار است این زمینه بین المللی در حال ظهور را در خودش جای دهد با حکومت امریکا که مدام خوانده می شود تا مذاکره کند، تضمین نماید و تا حدی ترتیبات مختلفی را حفاظت کند که حتی توسط کسب و کار خصوصی طرح ریزی می شود.»
بعبارت دیگر لازم بود که طبقه بالاتر بین المللی برای حمایت از منافعشان با یکدیگر متحد شوند و برای تصمین اینکه، در ملل توسعه یافته، رهبران سیاسی که به قدرت می رسند مطمئن شوند که از منافع مالی جهانی (راکفلرها و سایر نخبگان حاکم) در برابر منافع توده مردم حمایت می شود.
گفتگو های پوکانیکو هیلز
گر چه ترتیبات اولیه برای کمیسیون در یک سلسله از همایش هایی داده شد که در ملک مشهور راکفلرها در پوکانیکو هیلز(Pocantico Hills) در نیویورک انجام شد، راکفلر ابتدا ایده کمیسیون را در همایش سلانه گروه بیلدربرگ مطرح کرد که این یکی در ناکه(Knokke)، بلژیک در بهار 1972 برگزار شد.
گروه بیلدربرگ مشابه با کمیسیون سه جانبه است در اینکه این گروه توسط امپراتوری راکفلر بنیادنهاده و تامین مالی شد. شامل شخصیت های بین المللی مالی، صنعتی، رسانه های متنفذ، روسای اتحادیه های، شخصیت های دانشگاهی و سیاسی است.
با این همه، عضویت قدیمی ترِ گروه بیلدربرگ جدا منحصر به شرکت کنندگانی از ایالات متحده، کانادا و اروپای غربی یعنی متحدان ناتو است.
کمیسیون سه جانبه منحصر بفرد ود گرچه برای به رسمیت شناختن نفوذ فزاینده ژاپن در پهنه اقتصادی و سیاسی دنیا، نخبگان حاکم ژاپنی به حلقه های درونی کارگزارن قدرت جهانی اورده شدند.
اتحاد طبقات حاکم
هدف کمیسیون مهندسی یک مشارکت دیرپا بین طبقات حاکم امریکای شمالی، اروپای غربی و ژاپن- عبارت سه جانبه به این دلیل- بمنظور مخافظت از منافع سرمایه داری غربی در یک دنیای رو به انفجار است. این کمیسیون خصوصی تلاش می کند تا خط مشی همگانی شکل دهد و چارچوبی برای پایداری بین المللی در دهه های آینده بنا نهد. ساده تر اینکه سه جانبه گرایی می گوید:«مردم، حکومت ها و اقتصادهای همه ملل باید در خدمت نیازهای بانک ها و شرکت هیا فراملیتی باشند.»
کوتاه تر آنکه، سه جانبه گرایی، تلاش در جریان توسط نخبگان حاکم برای مدیریت هم وابستگی و و دمکراسی در وطن و خارج از آن است.»
منتقد دیگر سه جانبه گرایی-سناتور بازنشسته فعلی سناتور بری گلدواتر( اریزونا) که به کمیسیون را مطلقا بعنوان عملیات خانواده راکفلر می بیند:
«سازمان سه جانبه که توسط دیوید راکفلر ایجاد شده یک جانسین بود-اعضای منتخب توسط راکفلر، اهداف تعریف شده توسط راکفلر، تامین مالی با پشتیبانی راکفلر. دیوید راکفلر هر فردی را که برای مشارکت دعوت می شود گزینش کرده است.
برگزیدن سیاستگزاران
دیوید راکفلر و برزه زینسکی سپس شروع به فرایند گزینش از میان چند صد کارگزار نخبه قدرت در ملل سه گانه کردند که اجازه داشتند به سیاستگزاری سه جانبه در سالهای آینده بپیوندند.
یکی از اهداف اولیه کمیسیون قرار دادن یک رییس جمهور تحت نفوذ کمیسیون سه جانبه در کاخ سفید رد 1976 بود و برای نیل به این هدف، لازم بود یک کاندیدای مناسب اماده شود که مایل به همکاری با اهداف سه جانبه گراها باشد.
راکفلر و برزه زینسکی تنی چند از دمکرات لیبرال ها و چندتایی جمهوریخواه(با تمایل لیبرال-جهان گرا) معروف انتخاب کردند تا به خدمت کمیسیون در ایند.
و در تلاشی برای تعادل منطقه ای بخشیدن به کمسیوین رالکفر از فرماندار دمکرات یک دوره جورجیا که در آن زمان گمنام بود، جیمی کارتر دعوت کردند به کمیسیون بپیوندد.
مرکز جنوب راکفلر
راکفلر پیوندهای درازمدتی با تشکیلات سیاسی و اقتصادی اتلانتا داشت. در واقع، بیشتر سبد سهام سرمایه گذاری راکفلرها در مستغلاتِ اتلانتا بود.(طبق دیوید هورویتز(David Horowitz) مولف همکار راکفلرها، «اتلانتا، مرکز جنوب راکفلر است»)
و راکفلر خودش چند سال پیش یک بار حتی کارتر را به شام با خودش در بانک چیس منهتن دعوت کرد ه بود، در همان اوان 1971 سالی که جیمی کارتر بعنوان فرماندار شروع به کار کرده بود.
کارتر بطور قطعی راکفلر و برزه زینسکی را تحت تاثیر قرار دارد بیشتر از یک دمکرات جنوبی دیگر، فرماندار فلوریدا، روبن اسکیو(Askew) که او نیز برای خدمت به کمیسیون نظیر کارتر بعنوان یک کاندیدای احتمالی سه جانبه گراها درنظر گرفته شده بود.
در واقع، طبق گفته برزه زینسکی، این یک رقابت نزدیک بین کارتر و اسکیو بود ولی ما تحت تاثیر این امر قرار گرفتیم که کارتر در بروکسل و توکیو اداره کسب و کار برای ایالت جوورجیا افتتاح کرده بود. بنظرمی رسید که بطور دقیق برای فرضیه سه جانبه گراها مناسب است. کارتر، در واقع مثل اسکیو نامزدی خودش را برای ریاست جمهوری دمکراتها در 1976 اعلام کرده بود اما بدلیل منافع راکفلر، کارتر دارای یک پشتیبانی درونی بود.اینقدر که در یک سخنرانی در نخستین همایش کمیسیون در کیوتو، ژاپن در می 1976 برزه زینسکی، آدمِ راکفلرها، کارتر آن زمان گمنام را بعنوان یک کاندیدای ریاست جمهوری ایده ال به اعضای سه جانبه گراها معرفی کرد.
مطابق نقشه
از آن مقطع دیگر همه چیز مطابق نقشه، شسته و رفته بود. مطابق با گلدواتر:
«راکفلر و برزه زینسکی کارتر را کاندیدای ایده ال خود یافتند. به او کمک کردند تا نامزدی حزب دمکرات و انتخابات ریاست جمهوری را ببرد.»
«برای نیل به این هدف آنها قدرت-پول بانکدارهای وال استریت ، نفوذ روشنفکری جامعه دانشگاهی را به حرکت در آوردند-که در خدمتِ ثروت بنیادهای بزرگ مهاف از مالیات است- و کنترل کنندگان رسانه ها که در اعضای شورای روابط خارجی و کمیسیون سه جانبه هستند.»
شورای روابط خارجی که پیش از این ذکر شد- گروه فشار دیگر خط مشی خارجی با تامین مالی راکفلر و مشابه با کمیسیون سه جانبه و گروه بیلدر برگ است گرچه شورای روابط خارجی تنها از شهروندان امریکایی تشکیل شده است.
در کتابش«ریاست جمهوی کارتر و فراتز ار آن که رد 1980 توسط رمپرتز(Ramparts) منتشر شد پرفسو لارنس اچ. شوپ فصل کاملی را اختصاص به این امر داد که چگونه تشکیلات رسانه ای در پیوند با کمیسیون سه جانبه و یا تحت کنترل آن، با تبلیغات نامزدی ریاست جمهوری را در سال 1976 برای فرماندار جورجیا، جیمی کارتر را، که در آن زمان گمنام بود، پیش بردند.
البته در این کارازر تبلیغاتی کارتر بعنوان یک پوپولیست(عوامگرا) -بعوان فردی از مردم- بعنوان یک «فرد خارج از قدرت» بدون هیچ پیوندی با تشکیلات معرفی می شد. با این همه، این حقیقت انی است که کارتر، کسی که گفته می شد هرگز دروغ نگفته هوادار طبقه حاکم و یکی از درن حلقه قدرت، نامزد کمیسیون سه جانبه «مردی سورا بر اسب سفید» بود.
و با قدرت کمیسیون و امپراتوری راکفلر و نفوذ رسانه هایش در پشتیبانی از او، کارتر راهش را به ریاست جمهوری باز کرد و نخستین تشکیلات سه جانبه گرای تکامل یافته را بنا نهاد، با انتصاب افراد بیشماری از کمیسیون سه جانبه در مناصب کلیدی سیاستگزاری و اجرای کامل برنامه اقدام کمیسیون سه جانبه تا آخر.
کتاب «یادبودها» دیوید راکفلر بطور مرموزی توطئه برای یک حکومت جهانی را می پذیرد.
در کتاب «یادبودها» دیوید راکفلر او می پذیرد بخشی از یک گروه مخفی اجرایی برای توطئه برای نابودی ایالات متحده امریکا و ایجاد یک نظم جهانی جدید است. برخی نقل قول های مستقیم از کتابش، صفحه 405:
« برخی حتی معتقدند که ما (خانواده راکفلر) بخشی از یک گروه مخفی اجرایی توطئه علیه بهترین منافع ایالات متحده هستیم، مرا و خانواده ام را بعنوان «جهانگرایان» و در حال توطئه با افرادی دیگر از سرتاسر دنیا توصیف می کنند که می خواهند یک ساختار سیاسی و اقتصادی جهانی یکپارچه تری بسازیم-یک جهان، اگر بخواهید. اگر این اتهام باشد، من گناهکارم و مفتخر به آن هستم.» دیوید راکفلر
«ما قدردان واشنگتن پست، نیویورک تایمز، نشریه تایم و سایر انتشارات بزرگی دیگری هستیم که مدیرانشان در نشست های ما حضور می یابند و تقریبا چهل سال است که به وعده های خودر در مورد آنچه که مصلحت است احترام می گذارند. اگر در این ساله زیر نور شهرت در حین این سالها قرار داشتیم، برای ما غیرممکن بود که برنامه خود را برای جهان توسعه دهیم. ما کار حالا بسیار پیچیده تر شده و آماده گام بردای بسوی یک حکومت جهانی است. حکومت فرا ملی برگزیدگان روضنفکر و بانکداران جهانی بطور یقین بر خودگردانی ملی که در قرن های گذشته بوده ترجیح دارد.» سخنان دیوید راکفلر به کمیسیون سه جانبه در 1991
هدف نهایی این است که برای کنترل کل جامعه جهانی، همه مهره ای باشند تا بانکداران و افراد برگزیده دنیا را کنترل کنند. نیک راکفلر (در مصاحبه با ارون روسو(Aaron Russo))
{کلیک برای تصویر بزرگتر}
چون ما در سرتاسر دنیا در حال مقابله با توطئه ای یکپارچه وبیرحم با وسایل پنهانی برای گسترش سپهر و نفوذ خود هستیم، با عملیات نفوذی بجای تهاجم آشکار، با براندازی بجای انتخابات، در ترساندن بجای انتخاب آزاد، در استفاده از چریک در شب بجای استفاده از ارتش در روز. این سیستمی است که منابع انسانی و مادی گسترده ای را بخدمت گرفته تا یک ماشین یکپارچه محکم و بسیار کارامدی را بسازد که عملیات نظامی، دیپلماتیک، اطلاعاتی، اقتصادی، علمی و سیاسی را با هم متحد می سازد.آماده سازی های آن پنهان شده تا منتشر نشود. اشتباهات آن مدفون می شود نه اینکه در عناوین خبری قرار بگیرد، ناراضیان آن ساکت می شوند نه اینکه ستایش شوند، از مخارج پرسشی نمی شود، هیچ شایعه ای چاپ نمی شود هیچ رازی افشا نمی شود.» جان اف. کندی،27 اوریل 1961
یکنفر 
