از برگه تاریخ فرهنگ ایران زمین در فیسبوک
تورک، کورد، لور،آزربایجان، آراز و…این واژگان بخشی از ادبیات تجزیه طلبانی است که در پوشش دلسوزی برای اقوام ساکن در ایران که در نگاه این گروه ملت هایی مستقل به حساب می آیند همواره در نوشتار هایی نگاشته شده به زبان رسمی ایرانیان یعنی فارسی بکار می رود و آخرین مورد از این دسیسه شاهکار شبکه خبری ایران ستیز بی بی سی فارسی است که کرد های فیلی Feyli را با استفاده از همین الگو «کردهای فهیلی» نگاشته است.
در گویش ها و زبان های گوناگون شهروندان ساکن ایران اسامی به شیوه هایی مختلف بیان می شود اما هنگام نگارش در متن فارسی که در یک خبرگزاری به ظاهر مستقل منتشر می شود اگر قصدی و غرضی در کار نباشد باید شیوه آیین نگارش فارسی را ملاک قرار داد.
والیان پشتکوه؛ ایلام کنونی؛ قرن ها از مرزداران مهم ایران به شمار رفته و همواره در خط مقدم نبرد با عثمانی ها و بویژه پاشای بغداد بوده اند. داستانی در این مورد نقل شده به شرح ذیل:
در زمان سلطنت احمد شاه قاجار درسال۱۹۱۴(۱۳۳۲ هجری قمری و ۱۲۹۳شمسی)برای چندمین بار تصمیم گرفته شد که مرزهای ایران و دولت عثمانی با حکمیت دولت های روس وانگلیس مشخص گردد، هنگامی که علامت گذاری خط مرزی به قلمرو مهران در خط مرزی رسید غلامرضا خان ابوقداره ( سیزدهمین و آخرین والی پشتکوه که با سفرش در سال ۱۳۰۸ شمسی به بغداد تاریخ ۳۴۲ ساله والی گری در لرستان را نیز پایان داد )چند راهنما به هیات معرفی کرد تا در قلمرو فرمانروائی خود اراضی وسیعی را که پشت اندر پشت به ارث به او رسیده بود و اینک ترکان عثمانی مدعی مالکیت آن بودند را به اعضای هیئت نشان بدهند.
هنگامی که نمایندگان دولت های عثمانی ، ایران ، روسیه و انگلیس برای تعیین حدود مرزی ایران و عثمانی در محل جمع شده بودند ، خط مرزی بین ایران و عثمانی ( در مرزهای عراق کنونی) را غلامرضا خان والی نشان می دهد که مورد قبول نماینده دولت انگلستان (آرنولد ویلسون) قرار نگرفته و ویلسون در ژستی دیپلماتیک می گوید:
« من به نام دولت بریتانیای کبیر این محل را به نام حدود مرزی قبول ندارم و (صورتجلسه را) امضا نمی کنم.»
والی در جواب می گوید: هر کجا که من چکمه خود را به زمین کوبیدم همان جا مرز است ، سپس نوکرهای عشایری خود را صدا زده و در گوشی با انها صحبت می کند . نوکرها مشغول به کندن چاله بزرگی در زمین می شوند.
نمایندگان دول حاضر از والی می پرسند: کندن این چاله برای چیست؟
والی میگوید : برای این که بعدا حدود بهتر مشخص و شناخته شود ، این چاله برای آن کنده می شود که نماینده دولت انگلستان را درون آن زنده به گور نمایم تا بعدا فضولی و از حد خود تجاوز نکند تا حدود بین ایران و دولت عثمانی مشخص شود.
با وساطت نماینده دولتی ایران نماینده دولت عثمانی اظهار می دارد : جناب والی هر کجا شما تعیین می کنید همان جا حدود مرزی است و ان را قبول داریم.
در شیوه حکومتداری ایران قدیم همچون اروپای چند قرن پیش حکام استان های مرزی در نبود یک آرتش ملی حکم مرزبان را داشته و دارای اختیارات بیشتری در مقایسه با همتایان خود در ایالت های مرکزی بوده اند که البته پس از رشد و گسترش جامعه و پدید امدن دولت مدرن به تبع دیگر نیازی به برقراری این شیوه مرزبانی وجود ندارد.
نگاه منفی بریتانیا به تمامیت ارضی ایران بخشی از انگاره های معمول دایجان ناپلئونی نیست. از هر راه و مسیر که باشد گردانندگان ای شبکه سعی داشته و دارند تا از تجزیه طلبان قوم گرا و جاعلان تاریخ در راستای منافع خود سود جویند و همواره در حال پرورش ورژن های جدید و به روز شده شیخ خزئل هستند.