در فلوریدا جنوب آمریکا تا سال 1919 شکارچیان سفید‌پوست برای شکار تمساح از کودکان سیاه‌پوست برای طعمه استفاده می‌کردند. در دوران برده‌داری، کودکان را به زور از بردگان جدا می‌کردند اما بعد از برچیده‌شدن قانون برده‌داری کودکان از خانواده‌های سیاه‌پوست دزدیده می‌شدند!
سال 1923 تایمز پرده از این جنایت بر می‌دارد و با ساختن تمبری برای یادآوری این عمل وحشیانه چهره‌ی نژادپرستی ایالت متحده را نشان داد.
حکومت ترکیه در روز ده سپتامبر سال هزار و نهصد و سی و هفت طی تو‌طئه‌ای سید رضا درسیمی، بزرگ شهر درسیم را جهت مذاکره به شهر ارزنجان فرا خوانده و سپس وی را در آنجا دستگیر کردند ،بر اساس برخی منابع روز پانزده نوامبر و برخی منابع دیگر روز هقده نوامبر سال هزار و نهصد و سی و هفت مسئولین وقت حکومت ترکیه سید رضا، فرزندش و ده تن از همراهانش را در شهر العزیز به در آویختند.
به دنبال اعدام سید رضا و همراهانش نیروهای ترکیه به قتل عامی وسیع در درسیم دست زدند و دریای خون به راه انداختند.
دولت ترکیه در بهار سال هزار و نهصد و سی و هفت تا بهار سال هزار و نهصد و سی و هشت در درسیم و اطرفش بیش از هفتاد هزار کرد را به قتل رساند و صد‌ها هزار نفر را مجبور به ترک خانه وکاشانه شان کرد.
از این قتل عام هزاران سند معتبر وجود دارد با این حال دولت ترکیه هرگز حاضر به معذرت خواهی از باز ماندگان و مردم درسیم نشده است.
همچنین خبرگزاری فرات مدعی شده‌است که در صدای ضبط شده یک مقام پلیس وقت ترکیه بنام احسان صبری چاقلایانگیل که پس از گذشت سال‌ها از رویداد کشتار درسیم منتشر شده، او می‌گوید:
در غارها پنهان شده بودند ولی ارتش با پرتاب نوعی گاز در داخل غارها آن‌ها را مانند موش سم پاشی کرد. از بچه‌های ۷ ساله تا ۷۰ ساله‌ها در درسیم سر بریده شدند.
انورخوجه دیکتاتور آلبانی پس از پایان جنگ جهانی دوم تا ١٩٨۵ حاکم بر این کشور بود.او مبتلا به بیماری اجنبی هراسی بود و در طول دوران حکومتش بر کشور فقیر آلبانی مدام مردم را از حمله ارتش‌های متجاوز امپریالیستی و آمریکا میترساند.
کار جنون خوجه به آنجا کشید که دستور داد هر خانواده‌ای برای خودش یک سنگر بتونی چهارنفره بسازد؛ بگونه‌ای که مجموعا حدود یک میلیون سنگر بتونی با هزینه‌های گزاف در سراسر خاک کشور ساخته شد آن هم در کشوری که کل جمعیتش چهار یا پنج میلیون نفر بیشتر نبود .
آلبانی به دستور دیکتاتور عملا به دور خود دیواری کشیده و هیچگونه ارتباطی با جهان خارج نداشت و مردم آلبانی تحت حکومت حاکم دیوانه‌اش به سومین کشور فقیر جهان بدل شدند.
خوجه عاقبت مُرد بدون اینکه هیچ سرباز خارجی پای در خاک آلبانی بگذارد . اصولا نیازی به حمله خارجی نبود چون دشمن اصلی خود خوجه بود که با توهماتش چنان بلایی به سر مردم آلبانی آورد که هیچ دشمن خارجی قادر به انجامش نبود
اگر میخواهید عمق جنون انور خوجه را دریابید بقایای این سنگرهای بتونی هنوز در آلبانی دیده میشود
یکنفر 