از گروه تاریخ و فرهنگ ایران زمین-فیسبوک
Sulaiman Amir
از کتاب : » دوقرن سکوت » اثر ادبیات شناس و نویسنده معروف معاصر ایران «عدالحسین زرینکوب «
ریشه‌ی واژه‌ی سیّد ، پس زمینه‌ی جامعه شناختی‌اش و اشتباه جا افتادنش در مورد نسبت‌شان با قوم قریش ؛ سيّد واژه ای عربی است و معني آن در زبان پارسی » آقا » و در زبان انگليسی «مستر» است ، اعراب زن را سيّده مینامند ؛
پس از چيرگی تازيان بر ايران که در نيمه‌ی سده‌ی هفتم ميلادی روی داد بکار بردن واژه ها و سرنامهای عربی رواج يافت ؛ مردم به هنگام بانگ زدن اعراب آنها را با سرنام عربی سيّد بانگ ميزدند ؛ خود اعراب هم يکديگر را با سرنام سيّد بانگ ميزدند ؛ شگفت‌انگيز اين بود که اعراب ايرانيان را سيّد نناميدند و خود ايرانيان هم همديگر را سيد نگفتند.
زيرا اعراب خود را بالاتر از ايرانيان میدانستند و چنين کاری را روا نمیداشتند که به زیردستان و بندگان خود سیّد بگویند ؛ امّا آن دسته از اعراب که زنان ايرانی را اغلب به همسری گرفتند ، از آنها دارای فرزند شدند ؛ اين فرزندان چون پدر عرب داشتند میتوانستند سرنام بکار ببرند ؛ فرزندان اين فرزندان نيز ميتوانستند همين کار را بکنند ؛ از اين رو گروهی ايرانی پيدا شدند که پدر يا نيای عرب داشتند و سيد ناميده شدند ؛ به ياد داشته باشيد اين گروه فقط عرب‌زاده بودند ، نه از خاندان ويژه‌ای مانند خاندان محمّد يا قريش يا ديگران ؛ ده‌ها سال گذشت و چيرگی حکومتی اعراب از ميان رفت ، ولي سيّدها که از بازماندگان عرب‌زادگان بودند ماندگار شدند ؛
صفویها که در ۱۵۰۱ ترسایی برآمدند شاخه ای از اسلام را با کشتار گسترده و با زور شمشیر دين رسمی ايرانیان که بیشینه‌ی آنان سنّی بودند کردند ؛ انگیزه‌ی آنان تنها و تنها سیاسی بود : آنها نمیخواستند از خليفه گری اسلامی باشند که اینک در دست عثمانیها بود.ايرانيان از چيرگی تازيان و رفتارهای آنها در ميهن ايرانی ، يادمانده‌های تاريخی تلخی داشتند ؛
برنامه‌ريزان دوران صفوی همه‌ی جنایتهای مسلمانها را به پای اعراب و به پای خلفای نخستين اسلام و بني اميّه و سپس بنی عبّاس و گماشتگان آنان نوشتند و مدّعی بودند که خود حضرت محمّد و علی و زاده گان آنان با ايرانيان دوست بوده‌اند و اگر علی و زاده گان او در رهبری میبودند ، رفتارهای بدی با ايرانيان نمیشد ؛
آخوندهای صفوی نیز برای این دروغها حدیث‌سازیهای گسترده کردند ؛ از جمله عروسی دختر یزدگرد با حسین بن علی ، با این همه ، زور شمشیر و حدیث‌سازی اثر خود را گذاشت و اين برداشت دروغ کم کم پذيرفته شد و جا افتاد و در پی آن ايرانيان کين خود را از امامان ، از دل بيرون کردند تا جایی که آل محمد را ستمزده‌ی ديگر اعراب نیز ديدند !
در اين ميان سيّدها که برایند عینی تجاوز مسلمانها به ایران زمین بودند ، در خطر افتادند ، زيرا اينان عرب‌زاده بودند و ايرانيان از عربان دلهای پرخون و چشمان گريان داشتند ؛ باری دولت و مجتهدان شيعه که صفویها از لبنان آورده بودند ، سيّدان را از هر گزند رهايی داد ؛مجتهدان و دولتيان گفتند که سيّدها همه از زاده گان محمّد و علی هستند و نه از ديگر اعراب ، که البتّه این یکی از بزرگترین دروغهای تاریخی بود ؛
از آن زمان معنی واژه‌ی عربی سيّد در ايران ديگر عوض شد و گفتند سيّد يعنی زاده گان پيغمبر اسلام و امامان ؛ اين برداشت و دروغ هم مانند ديگر برداشتهای دروغ دوران صفوي کم کم جا افتاد تا جایی که اینها خود را برتر از دیگر ایرانیان میدانند و بر این باور هستند که چون از نسل محمّد و علی هستند از حقّ ویژه‌ای برخوردارند
_منبع :کتاب» دو قرن سكوت»نویسنده : داكتر عبدالحسين زرين كوب
یکنفر 