از گروه تاریخ و فرهنگ ایران زمین-فیسبوک
بن مایه : خاطرات سفر آذربایجان و کردستان ۱۳۲۷
نگارش : محمد رضا خلیلی عراقی
بهداری در آذربایجان وجود ندارد و دوا همچون کیمیائی ایست که دست انسان به دامانش نمیرسد.
در دهات آذربایجان هر کس که تازه وارد است و کیف در زیربغل داشته باشد مردم خیال میکنند دکتر است و از گوشه و کنار برای درمان درد خود به او مراجعه میکنند .
در سفر دوم که به آذربایجان داشتم گذرم به سقز افتاد .در این شهر و حوالی ان چند ماه است پیرزنی کولی به قصد مایه کوبی آبله اطفال به دهات سرکشی نموده و آبله کودکان را می کوبیده است .این کولی به هر ده که وارد می شده است کودکان ده قبلی شروع به مردن می کردند و پس از مدتی تفحص معلوم می شود که مایه آبله زن کولی بدون انکه سوء نظری در کار باشد مسموم بوده و در نتیجه این بی احتیاطی هفتصد کودک بینوا که بایستی در اینده خانواده هائی را تشکیل دهند چشم از دنیا پوشیده اند و هیچکس هم مسئول مرگ انها نیست.
بودجه وزارت بهداری به جای اینکه صرف میز و صندلی شود بایستی برای جلوگیری از مرگ این بیچارگان و بی پشتیبانان به مصرف برسد
یکنفر 