کسی که خود را باور ندارد , و قدریت مافوق خود را باور دارد , پی در پی قدرت تازه را با قدیمی عوض می کند. هر قدرت قدیمی که دلش را بعد از یک مدت زد , آن را با یک قدرت تازه جانشین می سازد . همه این کارها را انجام می دهد تا باز خودش را باور نکند.
برای همین به سادگی , یک مذهب تازه جای مذهب قدیمی را پر می کند. برای همین اعتقاد مثلا به تاثیر ماه به دنیا آمدن , جای مذهب را پر می کند. برای همین اعتقاد به مارکس جای مذهب می نشیند. برای همین اعتقاد به اینکه علم همه چیز است جای قدرت مذهبی را می گیرد.
قدرت یک شکل ندارد بلکه هر روز یک چهره دارد. انسانی که خود را باور ندارد این چهره ها را بسیار سریع مانند ماسک روی صورت خود می کشد و خود را به آن می چسباند.
فرشید
برگرفته از برگه: «اندیشه هایی از فرهنگ ایران» فیسبوک