آبجو و شراب

برگه معرفی مشروب ها فیسبوک؛ https://www.facebook.com/moarefymashrobha

خواص آبجو
١ آبجو، ضد سکته قلبی.. شانس سکته قلبی در کسانی که آبجو می نوشند بین 40 تا 60 درصد کمتر از کسانی است که لب به آبجو نمی زنند. نوشیدن نیم لیتر آبجو در روز میانگین این تحقیق می باشد.
2-آبجو، ضد لخته شدن خون. مواد سازنده آبجو از شما در مقابل لخته شدن خون محافظت می کنند.
3- آبجو، ضد فشار خون. نتیجه آخرین تحقیقات محققین هلندی و دانشگاه هاوارد ثابت می کند که نوشیدن مقدار کم آبجو فشار خون شما را تحت کنترل نگاه می دارد.
4- آبجو، ضد دیابت. نوشیدن آبجو می تواند از دیابت جلوگیری کند. آبجو خورها بندرت دچار مرض قند می شوند…
5- آبجو، دوای حافظه. آبجو می تواند حافظه را تقویت کند، کسانی که آبجو می نوشند، کمتر به بیماری آلزایمر مبتلا می شوند…
6- آبجو، محافظ استخوان. آبجو تاثیر مثبت در استحکام استخوان ها داشته و از پوکی استخوان جلوگیری می کند.
7-آبجو، طولانی کننده عمر. کسی که یک تا دو گیلاس آبجو در روز می نوشد، عمر طولانی تری خواهد داشت.
8 آبجو، ضد اسهال. اسید و میکروب های آبجو مانع از فعالیت میکروب های بوجود آورنده دل پیجه و اسهال می شوند.
9- آبجو، ضد استرس. محققین دانشگاه مونترال تائید کرده اند که چند گیلاس آبجو در روز فشار ناشی از کار و مشکلات روزانه را سبک می کند. کسانی که آبجو نمی نوشند بسیار بیشتر دچار استرس هستند.
10- آبجو ضد سنگ کلیه و مثانه. محققین فنلاندی مدعی هستند که منیزیم آبجو شانس ابتلا به سنک کلیه را تا 40 درصد کاهش می دهد.
*****************************************

اثرات مصرف مشروبات الکلی قوی
مشروبات الکلی قوی عبارتند از: جین، ویسکی، رام کنیاک ودکا و …
درصد الکل و حالات فرد:
مرحله نشاط آور (%۰٫۱۲-۰٫۰۳): افزایش اعتماد بنفس و شجاعت فرد، فرد پر حرف تر و اجتماعی تر می شـود، دقـتـش کـاهش مـی یـابد، چـهره افـروخته، قضاوتش مختل می گردد، معمولا اولین جمله ای که به ذهنش میـرسـد را بـیان میکند، در حرکات ظریف مانند نوشتن دچار مشکل می شود.

مـرحله برانگیختگی (%۰٫۲۵-۰٫۰۹): خـواب آلـوده، در درک و بـخـاطـــر آوردن موضوعات گذشته دچار مشکل می گردد، واکـنش وی در بـرابـر مـحرکات کاهش می یابد، حرکات بدن ناهماهنگ می شـود، بـیـنایـی مخـتـل مـی شــود. حـس چشایی و شنوایی کاهش می یابد.

مرحله سرگشتگی (%۰٫۳۰-۰٫۱۸): فرد گیج و مـبهوت است، شـایـد نـدانـد کجاست و مشغول چه کاریست، سرگیجه دارد و تلوتلو می خـورد، بـیـش از حد احـساساتی، خشن و یـا مـهربان مـی گـردد، خـواب آلـوده اسـت و درد را دیـرتـر احسـاس میکند، حرکات ناهماهنگ است، قادر به گرفتن شیئ که به سـمتـش پرتاب میگردد نیست.

مرحله بهت (%۰٫۴-۰٫۲۵): قادر به حرکت نیست، به محـرکات واکنش نشان نمی دهد، قادر به نشستن و ایستادن نیست، استفراغ می کند، مـمکن است بیهوش گردد.

مرحله کما (%۰٫۵۰-۰٫۳۵): فرد بیهوش است، احساس شدید سرما،تنفس کم عمق و آهسته میگردد، ضربان قلب کاهش می یابد، امکان مرگ وجود دارد.

مرحله مرگ میزان ۰٫۵۰ درصد و یا بیشتر الکل در خون سبب مرگ می گردد.
**************************************

چگونه مسمومیت الکلی را درمان کنیم؟

در ابتدا باید بدانیم مسمومیت الکلی چیست و چگونه به وجود می آید؟
حتما تا حالا بارها این جمله را شنیده اید که “ظرفیت فلانی بالاست!” یا “منو زود می گیره” اما اینها چه معنی دارند؟ تاثیر الکل روی چه کسانی بیشتر و یا کمتره؟
در جواب باید بگم که هیشکی بهتر از خود آدم از ظرفیتش آگاه نیست. درسته که عموما آدم های قد بلند یا درشت تر ظرفیت بیشتری دارند (چون برای رسیدن به درصد الکل یکسان با دیگران، بدنشان به حجم بیشتری الکل نیاز دارد.) یا سوخت و ساز جوان تر ها بهتر از مسن هاست و یا آقایان سوخت و ساز بیشتری از خانم ها دارند، اما لزوما این قضایا برای همه مصداق ندارد. پس بهترین راه، پیشگیری خود آدم و نوشیدن به اندازه ظرفیتش است.
مسمومیت الکلی زمانی حاصل می شود که سرعت ورود الکل به جریان خون، سریعتر از سوخت و ساز (متابولیسم) آن توسط کبد باشد.
عوارض مسمومیت شدید الکلی
بیهوشی یا نیمه بیهوشی
تنفس کمتر از هشت بار در دقیقه
تشنج و حملات عصبی صرع گونه
پوست سرد و رنگ پریده یا متمایل به آبی که ناشی از کمبود اکسیژن است

در صورتی که این عوارض را در کسی دیدید، حتما و سریعا وی را به بیمارستان برسانید زیرا این حالت خطرات بسیاری دارد و از جمله می تواند منجر به غیر فعال شدن سیستم عصبی یا خفگی در اثر استفراغ شود که کشنده است.
عوارض مسمومیت متوسط الکلی
گیجی و بی حسی
رفتارهای غیر قابل پیشبینی
حالت یا وقوع تهوع
عدم توانایی در راه رفتن یا حفظ تعادل
…
ممکن است با این عوارض غریبه نباشید و برای خودتان یا یکی از دوستان و نزدیکانتان پیش آمده باشد. در این شرایط چه باید کرد؟
در هنگام نوشیدن مشروبات، در دو بخش بدن انسان الکل وجود دارد:
الکل جذب شده که در خون جاریست.
الکل آماده جذب که در معده است.
بهترین کار در این مواقع، پایین آوردن درصد الکل داخل خون با نوشیدن مایعات زیاد می باشد. از آب گرفته تا آب میوه، فرقی نمی کند. سرعت جذب مایعات زیاد است و فورا وارد خون شده و درصد الکل آن را کاهش می دهد. همچنین به تسریع دفع آن کمک می کند.
برای جلوگیری از جذب الکل داخل معده، خوردن غذا، مخصوصا غذاهای خمیری که قدرت جذب بیشتری دارند (مثل نان یا بیسکویت)، کمک کننده می باشد. این کار باعث جذب الکل به این مواد می شود و در نتیجه کمتر جذب بدن شده و به الکل داخل خون اضافه می شود.
بسیاری این افسانه را شنیدید که قهوه یا آبلیمو یا دوش آب سرد کمک به بهبود حال فرد می کند، اما حالا که با علت مسمومیت الکلی و روش مقابله با آن آشنا هستید، می دانید که اینها افسانه ای بیش نیست.
برای پیشگیری از این حال بهترین کار این است که همراه خوردن مشروب، نوشیدن مایعات را فراموش نکنید (کوکتل ها از این بابت بسیار مفیدند) و همچنین با معده خالی مشروب خوری نکنید و در آخر هم فقط زمان هستش که با کمک کبد، می توانند الکل را هضم و سم زدایی کنند.
نکته پایانی اینکه:
اندازه نگه دار که اندازه نکوست هم لایق دشمن است و هم لایق دوست

منبع : irancocktail
************************
فواید شراب در کتاب قانون «ابوعلی سینا» فیلسوف و داشمند ایرانی

ابن سینا شراب را نه حرام بلکه در مواردی جایز برای سلامتی دانسته است تا آنجا که در شعری می گوید:

شراب را چه گنه گر که ابلهی نوشد / گهی به تیغ برد دست و گهی به سوی نجق

چو بو علی می ناب ار خوری حکیمانه / به حق که وجودت به حق شود ملحق

حلال گشت به فتوای عقل بر دانا / حرام گشت به فتوای شرع بر نادان

شراب سفید و رقیق برای کسانی که مزاج گرم دارند خوب است و سر درد نمی آورد و ممکن است بمناسبت رطوبت بخشی، سردرد ناشی از التهاب معده را از بین ببرد و یا سبک تر گرداند. شراب صاف شده همراه انگبین و نان نیز – بویژه اگر قبل از نوشیدن به مدت دو ساعت با هم آمیخته گردند – همان کار را انجام دهند.

برای کسی که فربهی و نیرومندی آرزو می کند، شراب شیرین و غلیظ توصیه می شود، لیکن باید از بند آمدن ها بر حذر با شد. برای کسی که سرد مزاج و بلغمی است شراب سرخ و کهنه بی فایده نیست و علت آنرا سابقا بیان کردیم. قبل از هضم شدن و سرازیر شدن لقمه نباید مایعی به میان آید. اگر غذا بد کیموس باشد نباید موقع خوردن آن و حتی بعد از هضم آن نوشابه ای خورد زیرا مواد آبکی، میموس بد را تا نقاط دور دست بدن می برد. نوشیدن شراب بر روی میوه و بویژه بر روی خربزه خوب نیست.

نوشیدن شراب باید با پیمانه های کوچک شروع شود و این روش بهتر از نوشیدن با پیمانه های بزرگ تر است. کسی که به شراب عادت داشته باشد چنانچه در هنگام غذا خوردن سه پیمانه سر کشد زیانی نمی بیند. اگر به شراب خو نگرفته است و دارای تن سالم است، چنانچه بعد از رگ زدن مقداری از آن بنوشد بی فایده نیست. کسانی که بیماری زهره دارند و کسانی که ترمزاجند از شراب بهره می بینند، زیرا شراب زهره را می راند و رطوبت را پخته می گرداند.

هر قدرعطر شراب بیشتر، بوی آن در افزایش و مزه آن لذیذتر باشد ، نوع آن بهتر است. شراب بهترین غذا رسان به تمام بخش های بدن است. شراب بلغم را می گدازد، صفرا را از ادرار و مشابه آن بیرون می راند، سودا را می لغزاند و آسان بیرون می کند و بازگشت آن مانع می شود؛ هر بند آمده ای را بدون اینکه گرمی بیگانه را زیاد بکار برد آب می سازد و می گدازد. انواع شراب را در جای خود توصیف خواهیم کرد.

کسی که مغزش نیرومند است و با شرب شراب به آسانی مست نمی شود و مغز وی بخارهای بالا رو و نا پسندیده را پذیرا نیست و از شراب بجز گرمای مناسب مزاج را نمی پذیرد، از تاثیر شراب چنان صفای ذهنی بر او دست می دهد که ذهن های دیگر به آن نمی رسد. در اشخاصی که حالت مغز بر عکس آن است، کنش های شراب نیز برعکس می باشد.

کسی که سینه اش بی توان است و در فصل زمستان نفس تنگی بر او عارض می شودنباید زیاد شراب بخورد و اگر بخورد معده اش نباید پر از طعام باشد و باید در غذایش ماده جریان اندازنده ای باشد تا اگر معده از شراب و طعام انباشته شد بیرون براند و بهتر آنست که جهت آسودگی آب انگبین بنوشد و آنرا باز بیرون دهد و بعد دهان را با سرکه و انگبین و رخساره را با آب سرد بشوید.

بدان که: شراب کهنه را باید در رده داروها قرار داد نه رده غذاها. شراب نو رسیده برای کبد خوب نیست و کبر را بر اثر باد کردن و اسهال دادن به شورش می اندازد. بهترین شراب ها آن است که نه کهنه و نه بسیار تازه است بلکه در میانه قرار دارد، صاف است و سفیدی اش به سرخی می زند، خوش بوست و طعم آن بین ترش و شیرین یعنی میخوش است . بهترین شراب که شراب شسته نام دارد آن است که سه پیمانه پونه کوهی و یک پیمانه آب را هم بحدی بجوشانند که حجم آن به دو سوم اولیه برسد. کسی که از خوردن شراب احساس سوزش می کند باید بعد از نوشیدن آن انار و آب بمکد و فردای آنروز در ناشتا شربت افسنطین بنوشد و کمی غذا بخورد و استحمام کند.

بدان : شراب آمیخته با آب معده را سست و تر می گرداند و زودتر مستی می آورد، زیرا آبی که در آن است آنرا زودتر بمقصد می رساند. شراب آمیخته با آب، پوست را صیقل می دهد و نیروهای روانی را تشدید می کند. کسی که خود را خردمند می داند نباید ناشتا، قبل از اینکه اندام های تر مزاجش آب کافی خود را دریافت کنند شراب بخورد و نباید کمی بعد از حرکات دشوار و خسته کننده شراب میل نماید، زیرا در این حالات مغز و پی آسیب می بینند و ترنجیدگی ، بهم خوردن عقل و یا بیماری ها روی می آورند و یا مواد دفعی گرم پدید می آیند.

برخی معتقدند اگر انسان یک یا دو بار در ماه مست شود خوبست زیرا نیروهای روانی سبکبار میشود و می آسایند و ادرار و عرق بیرون می روند، مواد دفعی می گدازند و بویژه مواد بیرون ریختنی معده آب می شود و دفع می گردند. شراب خوردن خردسالان بدان می ماند که چوب نازک سوزان را در آتش بیاندازند.پیران تا می توانند بنوشند. جوانان باید اندازه نگهدارند که اندازه نکوست. شراب مناسب برای جوانان، شراب کهنه و آمیخته با آب انار یا آب سرد و این مانع می شود که آسیب ببینند و مزاجشان بسوزد
——————————————————–
قانون در طب / تالیف شیخ الرئیس ابن سینا / کتاب اول

تاریخ الحکما / تالیف جمال الدین قفطی / چاپ لایپزیگ
*******************************************************
تاریخچه شراب
شراب نوشیدنی الکلی است که از تخمیر آب انگور به دست می‌آید. خاصیت شیمیایی طبیعی انگور به گونه‌ای است که می‌تواند بدون افزودن شکر، اسید، آنزیم یا دیگر افزودنی‌ها تخمیر شود. شراب از تخمیر انگور له شده به وسیلهٔ انواع مخمر که شکر موجود در انگور را به الکل تبدیل می‌کنند بدست می‌آید. برای بدست آوردن انواع شراب، از انواع مختلف انگور با مخمرهای گوناگون استفاده می‌شود.

وجود چند هزاران ساله شراب سازی تایید شده است. درحال حاضر یکی از اولین شراب سازی‌های کشف شده در ایران، شمال کوه‌های زاگرس است. آندره چرنیا (André Tchernia)، باستان شناس و یکی از بهترین متخصصان شراب از دوران باستان، که گزارش می‌کند: “مادهٔ باقی‌مانده زرد رنگ بر روی دیوار کوزهٔ دوران نوسنگی، با قدمت هفت هزار ساله، در برداشت حاجی فیروز تپه در ایران ترکیبی از اسید تارتاریک و رزین است که در نتیجه شراب و کهن ترین فرایند شرابسازی تأیید شده هستند ” تکنیک مخلوط کردن رزین تربانتین با شراب جهت جلوگیری از ترش شدن شراب بوده است. برای فیلیپ مارنیوال (Philippe Marinval) مدیر پژوهش در مرکز مردم شناسی تولوز این مدرکی است دال بر اینکه انسان نو سنگی شراب می نوشیده است.

مناطق مهم شراب سازی دنیا به ترتیب میزان تولید شامل فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، آمریکا، آرژانتین، استرالیا می شود. در ایران نیز پیش از انقلاب در شیراز، قزوین، شازند، ارومیه و مراغه شراب سازی انجام می شد. شراب شیراز گرچه اکنون در کشورهای دیگر تولید می شود، اما همچنان در جهان مشهور است.
نگاره: ‏فوائد شراب در کتاب قانون «ابوعلی سینا» فیلسوف و داشمند ایرانی ابن سینا شراب را نه حرام بلکه در مواردی جایز برای سلامتی دانسته است تا آنجا که در شعری می گوید: شراب را چه گنه گر که ابلهی نوشد / گهی به تیغ برد دست و گهی به سوی نجق چو بو علی می ناب ار خوری حکیمانه / به حق که وجودت به حق شود ملحق حلال گشت به فتوای عقل بر دانا / حرام گشت به فتوای شرع بر نادان شراب سفید و رقیق برای کسانی که مزاج گرم دارند خوب است و سر درد نمی آورد و ممکن است بمناسبت رطوبت بخشی، سردرد ناشی از التهاب معده را از بین ببرد و یا سبک تر گرداند. شراب صاف شده همراه انگبین و نان نیز – بویژه اگر قبل از نوشیدن به مدت دو ساعت با هم آمیخته گردند – همان کار را انجام دهند. برای کسی که فربهی و نیرومندی آرزو می کند، شراب شیرین و غلیظ توصیه می شود، لیکن باید از بند آمدن ها بر حذر با شد. برای کسی که سرد مزاج و بلغمی است شراب سرخ و کهنه بی فایده نیست و علت آنرا سابقا بیان کردیم. قبل از هضم شدن و سرازیر شدن لقمه نباید مایعی به میان آید. اگر غذا بد کیموس باشد نباید موقع خوردن آن و حتی بعد از هضم آن نوشابه ای خورد زیرا مواد آبکی، میموس بد را تا نقاط دور دست بدن می برد. نوشیدن شراب بر روی میوه و بویژه بر روی خربزه خوب نیست. نوشیدن شراب باید با پیمانه های کوچک شروع شود و این روش بهتر از نوشیدن با پیمانه های بزرگ تر است. کسی که به شراب عادت داشته باشد چنانچه در هنگام غذا خوردن سه پیمانه سر کشد زیانی نمی بیند. اگر به شراب خو نگرفته است و دارای تن سالم است، چنانچه بعد از رگ زدن مقداری از آن بنوشد بی فایده نیست. کسانی که بیماری زهره دارند و کسانی که ترمزاجند از شراب بهره می بینند، زیرا شراب زهره را می راند و رطوبت را پخته می گرداند. هر قدرعطر شراب بیشتر، بوی آن در افزایش و مزه آن لذیذتر باشد ، نوع آن بهتر است. شراب بهترین غذا رسان به تمام بخش های بدن است. شراب بلغم را می گدازد، صفرا را از ادرار و مشابه آن بیرون می راند، سودا را می لغزاند و آسان بیرون می کند و بازگشت آن مانع می شود؛ هر بند آمده ای را بدون اینکه گرمی بیگانه را زیاد بکار برد آب می سازد و می گدازد. انواع شراب را در جای خود توصیف خواهیم کرد. کسی که مغزش نیرومند است و با شرب شراب به آسانی مست نمی شود و مغز وی بخارهای بالا رو و نا پسندیده را پذیرا نیست و از شراب بجز گرمای مناسب مزاج را نمی پذیرد، از تاثیر شراب چنان صفای ذهنی بر او دست می دهد که ذهن های دیگر به آن نمی رسد. در اشخاصی که حالت مغز بر عکس آن است، کنش های شراب نیز برعکس می باشد. کسی که سینه اش بی توان است و در فصل زمستان نفس تنگی بر او عارض می شودنباید زیاد شراب بخورد و اگر بخورد معده اش نباید پر از طعام باشد و باید در غذایش ماده جریان اندازنده ای باشد تا اگر معده از شراب و طعام انباشته شد بیرون براند و بهتر آنست که جهت آسودگی آب انگبین بنوشد و آنرا باز بیرون دهد و بعد دهان را با سرکه و انگبین و رخساره را با آب سرد بشوید. بدان که: شراب کهنه را باید در رده داروها قرار داد نه رده غذاها. شراب نو رسیده برای کبد خوب نیست و کبر را بر اثر باد کردن و اسهال دادن به شورش می اندازد. بهترین شراب ها آن است که نه کهنه و نه بسیار تازه است بلکه در میانه قرار دارد، صاف است و سفیدی اش به سرخی می زند، خوش بوست و طعم آن بین ترش و شیرین یعنی میخوش است . بهترین شراب که شراب شسته نام دارد آن است که سه پیمانه پونه کوهی و یک پیمانه آب را هم بحدی بجوشانند که حجم آن به دو سوم اولیه برسد. کسی که از خوردن شراب احساس سوزش می کند باید بعد از نوشیدن آن انار و آب بمکد و فردای آنروز در ناشتا شربت افسنطین بنوشد و کمی غذا بخورد و استحمام کند. بدان : شراب آمیخته با آب معده راسست و تر می گرداند و زودتر مستی می آورد، زیرا آبی که در آن است آنرا زودتر بمقصد می رساند. شراب آمیخته با آب، پوست را صیقل می دهد و نیروهای روانی را تشدید می کند. کسی که خود را خردمند می داند نباید ناشتا، قبل از اینکه اندام های تر مزاجش آب کافی خود را دریافت کنند شراب بخورد و نباید کمی بعد از حرکات دشوار و خسته کننده شراب میل نماید، زیرا در این حالات مغز و پی آسیب می بینند و ترنجیدگی ، بهم خوردن عقل و یا بیماری ها روی می آورند و یا مواد دفعی گرم پدید می آیند. برخی معتقدند اگر انسان یک یا دو بار در ماه مست شود خوبست زیرا نیروهای روانی سبکبار میشود و می آسایند و ادرار و عرق بیرون می روند، مواد دفعی می گدازند و بویژه مواد بیرون ریختنی معده آب می شود و دفع می گردند. شراب خوردن خردسالان بدان می ماند که چوب نازک سوزان را در آتش بیاندازند.پیران تا می توانند بنوشند. جوانان باید اندازه نگهدارند که اندازه نکوست. شراب مناسب برای جوانان، شراب کهنه و آمیخته با آب انار یا آب سرد و این مانع می شود که آسیب ببینند و مزاجشان بسوزد قانون در طب / تالیف شیخ الرئیس ابن سینا / کتاب اول تاریخ الحکما / تالیف جمال الدین قفطی / چاپ لایپزیگ *شراب نوشیدنی الکلی است که از تخمیر آب انگور به دست می‌آید. خاصیت شیمیایی طبیعی انگور به گونه‌ای است که می‌تواند بدون افزودن شکر، اسید، آنزیم یا دیگر افزودنی‌ها تخمیر شود. شراب از تخمیر انگور له شده به وسیلهٔ انواع مخمر که شکر موجود در انگور را به الکل تبدیل می‌کنند بدست می‌آید. برای بدست آوردن انواع شراب، از انواع مختلف انگور با مخمرهای گوناگون استفاده می‌شود. وجود چند هزاران ساله شراب سازی تایید شده است. درحال حاضر یکی از اولین شراب سازی‌های کشف شده در ایران، شمال کوه‌های زاگرس است. آندره چرنیا (André Tchernia)، باستان شناس و یکی از بهترین متخصصان شراب از دوران باستان، که گزارش می‌کند: “مادهٔ باقی‌مانده زرد رنگ بر روی دیوار کوزهٔ دوران نوسنگی، با قدمت هفت هزار ساله، در برداشت حاجی فیروز تپه در ایران ترکیبی از اسید تارتاریک و رزین است که در نتیجه شراب و کهن ترین فرایند شرابسازی تأیید شده هستند ” تکنیک مخلوط کردن رزین تربانتین با شراب جهت جلوگیری از ترش شدن شراب بوده است. برای فیلیپ مارنیوال (Philippe Marinval) مدیر پژوهش در مرکز مردم شناسی تولوز این مدرکی است دال بر اینکه انسان نو سنگی شراب می نوشیده است. مناطق مهم شراب سازی دنیا به ترتیب میزان تولید شامل فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، آمریکا، آرژانتین، استرالیا می شود. در ایران نیز پیش از انقلاب در شیراز، قزوین، شازند، ارومیه و مراغه شراب سازی انجام می شد. شراب شیراز گرچه اکنون در کشورهای دیگر تولید می شود، اما همچنان در جهان مشهور است.‏