از گروه تاریخ و فرهنگ ایران زمین -فیسبوک
منبع:زندگی و مرگ میرزا رضا کرمانی، ثالث، ۱۳۸۳، ۳۵-۳۶
قسمتی از وصیتنامه میرزا رضا کرمانی در توصیف عکس خودش
هر خواننده‌ی را بفکر فرو میبرد و باور نمیکند مردی 160سال پیش با تپانچه شاه قاجار را کشته از حق احتماعی افراد حرف می‌زند چیزی که حتی تحصیل کرده های خارج نشین امروزی هم از ان بی اطلاع هستند
وقتی صحبت از میرزا رضا کرمانی قاتل ناصرالدین‌شاه قاجار به میان می‌آید، لاجرم تصویر نشسته او بر پله‌های کاخ گلستان همراه با نظمیه‌چی‌ای که کنارش ایستاده و به زنجیرش کشیده، در ذهن‌مان هویدا می‌شود. اما شاید برای‌تان جالب باشد بدانید که نظر خود میرزا درباره این عکس تاریخی چیست، او در آغاز وصیتنامه طولانی‌اش در شرح این عکس چنین نوشته است:
«… مردی که در عکس به تصویر آمده، تصویری از خود مرگ است که باید به دیگران بفهماند شکست‌ناپذیری قانون را در برابر قاتلان، در برابر بدنامی و در برابر میرزا رضا کرمانی. انسانِ در زنجیر حیوان درنده‌خویی بیش نیست، مجنونی است که عملی مکروه و شرم‌آور از او سر زده است که همانا قطع شجره حیات یک انسان است.
عزم من در کشتن که با چکاندن ماشه جزم شد، مشابه عزم عکاس بود که چهره‌اش را ندیدم. در هم شدن شیشه‌ها در لحظه گرفتن عکس و صدای تیکِ آن، گستردگی طنین انفجاری را به خود گرفت و آن انفجار در نهانخانه‌های تاریک درون وجدانم برجای ماند و در پس هاله‌ای از دود و غبار شلیک گلوله که در میان نگاه‌های وحشت‌زده و فریاد زن‌ها خود را پراکند. در این شب راز و نیاز، ضجه و زاری است که طنین می‌افکند.
من مردی مذهبی هستم، نظمیه‌چی که حلقه‌های پیچیده به همِ زنجیر بر روی سینه‌ام را نگه می‌دارد، همان کسی است که قیمومیت نظم حاکم و تعالی خلل‌ناپذیر رعایت قانون را بر عهده دارد. تفنگ او با هیکل و کلاه کج‌نهاده‌اش هم‌خوانی ندارد، او حتی با نگاهی پدرانه مرا می‌نگرد. هیچ کینه‌ای از او به دل ندارم و نه حتی از کسانی که مرا به ضربات چوب انداختند، تمسخرم کردند و حقوق اجتماعی‌ام را سلب کردند…»
یکنفر 