نوشته Yaser@Yaser_YasYas در توییتر
در دوران تماميتخواهي واژگان از معنا تهي ميشوند و تعريف حقوق و قوانين به گونه ايست كه در خدمت نظام توتاليتر قرار گيرند.
در چنين نظم سياسي اي هر گونه تمرين و مشاركت سياسي و اقتصادي و فرهنگي و اجتماعي نه تنها منجر به اصلاح و توسعه نخواهد شد بلكه در نقطه مقابل به تقويتِ حكومتِ توتاليتر مي انجامد. مشاركت بيشتر در موارد فوق بدون بازتعريف مفاهيم و اصرار بر اصالت حقيقت، حاكميت توتاليتر را از يك نظام استثنا به يك نظام نرمال تبديل مي كند كه البته نُرم ان با نُرم قابل اندازه گيري جهاني هيچگونه سنخيتي ندارد.
اصلاحات، توسعه اقتصادي، هنر براي هنر، خيريه های بزرگ و اعتراضات صنفي زماني معنا پيدا مي كند كه تعاريف درستي از ازادي و عدالت و حقوق انسان وجود داشته باشد. در هنگامه اي كه اين واژگان از معنا تهی هستند هرگونه مشاركت در امور فوق منتج به حل ريشه اي مشكلات نمي شود.
مصداق سخنم همين فلاكتي أست كه جامعه ايران دچار ان أست.توسعه اقتصادي رفسنجاني و توسعه سياسي خاتمي و خيریه هاي بزرگ و سينماي فرهادي و جنبشهاي دانشجويي و سبز و … بدليل تقليل مفاهيم ازادي و عدالت و حقوق انساني به هيچ عنوان نه تنها باعث بهبود وضع جامعه نشده بلكه برعكس منجر به هرز نيروي پيشرو هم بوده.
ما در زمانه اي هستيم كه زمانه نيست، اخرالزمان أست. ظلمت و تباهي سراسر كشور را فراگرفته. تنها راه مبارزه اتفاق همه گروهاي سياسي و نيروهاي روشن جامعه بر اصيل بودن حقوق انسان أست.
در نظامهاي دموكراسي محور اصالت با حقوق انسان أست و مواردي مانند مدرنيته، سكولاريسم ، تفكيك قوا، قانون اساسي و توسعه صنعتي حتي ازادي بيان و مطبوعات ماحصل اين اصالت. در حالي كه در نظامهاي ديكتاتوري يك يا چند مورد از اين نتايج اصيل مي شود براي پايمال كردن كرامت انساني.
یکنفر 